- zderzyć
- çaknyşmak; çakyşmak; kaklyşmak; pakgarçak
Słownik Polsko-Turkmeński. 2010.
zderzyć
Look at other dictionaries:
zderzyć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zderzać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zderzyć się — dk VIb, zderzyć sięrzę się, zderzyć sięrzysz się, zderz się, zderzyć sięrzył się zderzać się ndk I, zderzyć sięam się, zderzyć sięasz się, zderzyć sięają się, zderzyć sięaj się, zderzyć sięał się «uderzyć o siebie, wpaść na siebie z pewną siłą»… … Słownik języka polskiego
zderzać się — → zderzyć się … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
zderzać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zderzać sięam się, zderzać sięa się, zderzać sięają się {{/stl 8}}– zderzyć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, zderzać sięrzę się, zderzać sięrzy się {{/stl 8}}{{stl 7}} poruszając się, uderzać o siebie, wpadać na … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… … Słownik języka polskiego
stuknąć — dk Va, stuknąćnę, stuknąćniesz, stuknąćnij, stuknąćnął, stuknąćnęła, stuknąćnęli, stuknąćnąwszy, stuknąćnięty 1. forma dk czas. stukać (p.) 2. pot. «uderzyć kogoś; uderzyć w coś, o coś; walnąć» Tramwaj go stuknął. Samochód stuknął w latarnię. ◊… … Słownik języka polskiego
wpaść — dk Vc, wpadnę, wpadniesz, wpadnij, wpadł, wpadłszy wpadać ndk I, wpaśćam, wpaśćasz, wpaśćają, wpaśćaj, wpaśćał 1. «padając, lecąc zagłębić się w coś, trafić, dostać się do wnętrza czegoś» Wpaść do wody, do rzeki. Wpaść do dołu, w dół. Wpadł po… … Słownik języka polskiego
z- — (w wyrazach, których tematy rozpoczynają się na samogłoskę lub spółgłoskę dźwięczną, a także na s, sz, h, np. zbieleć, zżąć, zsuwać, zszywać, zheblować) 1. «przedrostek nadający aspekt dokonaności czasownikom niedokonanym, np. zanalizować,… … Słownik języka polskiego
zderzenie — n I; lm D. zderzenieeń «niespodziewane, gwałtowne uderzenie o siebie» Silne, niebezpieczne zderzenie. Zderzenie motocykla z samochodem. Uniknąć zderzenia. ∆ Zderzenie czołowe «wypadek, w którym dwa pojazdy jadące naprzeciw siebie uderzają o… … Słownik języka polskiego
zetrzeć — dk XI, zetrzećtrę, zetrzećtrzesz, zetrzećtrzyj, starł, starty, starłszy ścierać ndk I, zetrzećam, zetrzećasz, zetrzećają, zetrzećaj, zetrzećał, zetrzećany 1. «usunąć z czegoś zewnętrzną warstwę przez pocieranie czymś twardym, szorstkim,… … Słownik języka polskiego
